de herinnering herinnert zich

ik herinner mij nog heel goed
dat ik op mijn trouwschoenen
die ik toen al niet meer droeg
door herfstbladeren stapte
terwijl het nog volop zomer was

ik liep naast mijn moeder maar
ik herinner mij ineens mijn vader
in haar plaats, al zat vader altijd
nog rond die tijd op kantoor

ook liep die leuke zware basset mee
die toen al jaren dood was en
oom Werner moet voor de gelegenheid
ook even uit het graf gekomen zijn
om van oma maar te zwijgen want
zij verscheen in een wolk van stof

soms vraag ik mezelf af
of ik er al bij was op die wandeling
maar wie oh wie herinnert zich
deze herinnering anders dan
de herinnering zelf en waar is zij nu
als zij een eigen bestaan leidt?
En wie is zij. In wie is zij. Wat.

Alzheimer

dus dat hij met zijn ogen
niet meer kan zien wie of dat
er helemaal niet voor hem staat
en die helemaal niet eens tegen hem spreekt
wat hij ook niet horen zou

als hij ten minste niet hallucineerde
en daar het minste besef van had
zodat wanneer er iemand tegen hem sprak
hij dacht dat hij dacht dat er iemand etc

maar zou er iemand staan voor hem
die lieve dingen tegen hem zei
hij zou de lieve dingen niet begrijpen
doordat hij de taal tegenwoordig
want anders beleeft

maar stel je voor er stond
werkelijk iemand voor hem
en hij zou haar horen spreken
en hij zou haar woorden verstaan
en hij zou die woorden even begrijpen
en hij zou ze niet meteen weer vergeten
zo halverwege een zin of het woord

dan nog zou hij niet kunnen antwoorden
op die lieve woorden een lieve zin terug
omdat de woorden en hun betekenissen
dooreen zijn geroerd in zijn hoofd

en het leven is al zo makkelijk maar
voortaan is voor hem een stoel een boek
en een boek een tafel en de zon regen
en ziekte gezondheid en de dood leven

ik heb geen vragen meer

onduidelijk waar het leven over gaat

deze man kan zo mooi spreken
deze man kan zo mooi tot uitdrukking
brengen waar het leven over gaat
of eigenlijk waar het leven niet over gaat

als je naar deze man luistert
dan denk je deze man kan zo
duidelijk de onduidelijke dingen zeggen zo
onduidelijk de duidelijke dingen vertellen

dat ik nu even niet meer zou weten
wat er duidelijk is in het leven
ik zou nu niet meer weten waar
het leven over gaat terwijl ik net nog dacht

dat het wel degelijk ergens over gaat
het leven maar nu denk ik het leven
dat gaat helemaal nergens over
al ben ik ook daar niet zeker meer van

het gedicht dat nergens over ging

ik moet nu snel alles noteren
over een gedicht dat werkelijk
nergens over gaat
het gaat bijna over alles niet

ik moet het snel noteren dat
gedicht dat werkelijk nergens over gaat
je moet er maar op komen
dan ben je meteen voor eeuwig klaar

en je hoeft niet alleen geen
gedichten meer te schrijven geen een
maar je hoeft ook de onderwerpen niet
meer te bedenken en op te sommen
waar het allemaal over gaat
ik noem bomen jeugd zon vogels de dood
en alle andere onzin die je kan bedenken

ik moet het snel noteren want
anders ben ik het weer vergeten
het is eigenlijk een gevecht tegen de tijd
maar ik hou me zelf steeds op met bijzaken
net als iedereen maar dit is echt bel;angrijk
want dit gaat over het gedicht dat nergens over gaat

de bedoeling van het leven

in grote ontzetting vroeg ik me
weer af dat waar je een leven lang
de tijd voor hebt maar toch niet
krijgt of niet nemen kan omdat
omdat je de tijd die je hebt voor
het leven voor het leven gebruikt

wat niet zeggen wil dat je de tijd
die je hebt om te leven
niet voor het leven gebruikt
als je stil staat bij de ontzetting
stil komt te staan met die ontzetting
voor wat er uiteindelijk toe leidt dat
je niet en nooit komt tot kom tot

en dat het de bedoeling niet kan zijn
nooit zou kunnen zijn niet mag
nooit had kunnen zijn niet mocht
dat je een leven lang neemt moet

dat het leven de tijd die zij je geeft
je ook weer zo de tijd die zij je geeft
afneemt dus dat het lijkt of zij je geeft
wat zij je tezelfdertijd afneemt door
zich je met die ontzetting bezig

dat ze ook nog fluistert
het hoeft niet het hoefde toch niet?

hoe een glimlach in een boom verandert

hoe een glimlach in het park
langzaam wordt opgenomen
in het lachen in de parken en
hoe het lachen langzaam heel

langzaam wordt opgenomen
in de regen die de parken en
de aarde de grond de parken
de aarde de wormen de doden

langzaam de doden de grond in
gezogen en tot aarde wederkeren
de stof en de regen de zon en de nacht
en daaronder de spelende kinderen
geklater als van water de stemmen
van de kinderen ze lachen en

iemand glimlacht in het park
even maar maar dan langzaam
en langzaam en langzaam hoe
de glimlacht uitgroeit tot de bomen

in de parken en de kinderen
die eronder spelen en lachen en
schreeuwen: ik was eerst
en de eersten zullen de laatsten zijn

vergissing op vergissing

ken iemand mijn vertellen
hoe het in godsnaam ken
dat ik zelf het echt niet ben
die hier leg maar een ander

en dat mijn graf al is geruimd
nog voordat ik begraven ben
de verkeerde leeft nog en
de goede is dood

ik ben er mooi in getuind
zo gaat de lol er snel af en
klim ik uit andermans graf
of iemand anders uit het mijne

ik heb nog geluk
dat ik niet gecremeerd was
dan kon ik er niet meer uit
want dan lag ik nergens in

dan was ik de sigaar
die in zijn eigen as lag
ze stapelen hier vergissing
op vergissing maar ik gaan
dur binnenkort achter aan

langzaam helemaal weg

de rook waait er weg
uit de schoorstenen
en langs de daken
van de huizen
in de straten
door de luchten
van zijn herinnering

de rook waait er weg
uit de hersenen van mijn vader
langs de daken in de huizen
in de straten van de luchten weg
uit zijn herinnering het was iets
met rook iets was het

de hersenen van mijn vader waaien weg
mee met de rook uit de schoorstenen
boven de daken door de luchten
van de herinnering aan mijn vader
zijn herinnering aan zijn vader zijn
zijn herinnering aan zijn vader zijn vader

weg waait mijn vader uit de schoosteen
van zijn daken door de luchten naar
de herinnering aan zijn vader van
de straten uit zijn hersenen zijn vader
weg waait de rook der herinnering
waar gaat het allemaal heen

het gaat helemaal weg zijn vader
door de schoorsteen de herinnering
de lucht in en verder boven de straten
die niemand meer weet te gaan weg
zijn ze die daar liepen op straat met
hun hersenen en die van mijn vader

je bent nog maar de vraag

je bent nog maar de vraag
of jij eigenlijk wel bestaat als

je daar zo staat een beetje apart
van de andere mensen als
wat stilletjes en lichtelijk desolaat

het is nog maar de vraag
of je niet alleen van buiten
bestaat en van binnenin
verder niet naar buiten gaat

je bent ook maar de vraag
of je wel terugspreekt
als iemand zich in je nabijheid waagt
en wat persoonlijks aan je vraagt

en als je er niet meer staat
ben je nog maar de vraag
waar je heen gaat als je
niet eens echt bestaat

ik kan zeggen wat ik wil

Ik kan zeggen
ik spreek de waarheid en
toch liegen

ik kan zeggen
ik lieg dat ik barst en
de waarheid spreken

ik kan zeggen
ik spreek de waarheid
en de waarheid spreken

ik kan zeggen
ik lieg dat ik barst en
liegen dat ik barst

de doden zijn onder ons

ze zeggen die en die viel ineens
dood neer
maar hij viel feitelijk al eerder en
wel hondert keer

zo is hij bij stukje en beetje heengegaan
het leek soms net alsof hij niet luisterde
als je tegen hem sprak
er ontbrak iets in hem

het was iets van hem dat ontbrak
hij was even niet daar
juist daar waar hij ontbrak

en soms keek hij dwars
door je heen en beantwoordde je blik
niet meteen hij was even weg alleen
naar het soms scheen

en zo verdween hij langzaam
te langzaam zelfs voor wie goed zag
je kon zo langzaam niet zien
of hij verdween nog langzamer misschien

dat hij dan steeds pas weer wat
verdween als je
met je oogleden knipperde

zo snel en daarom toch
weer zo langzaam bijna ongemerkt
ging hij heen

wat ik je niet zeggen kan is

wat ik je niet zeggen kan is

wat ik je

op de markt

ik liep langs de marktkramen
waar de levende vissen lagen te happen
gelukkig regende het een beetje
dan konden ze nog een beetje denken
aan het water

er komt een tijd dat de vissen
het voor het zeggen hebben
en dat de mensen in hun blote piemels
op de markt liggen uitgestald
in het water en de vissen langszwemmen
om iets te kopen voor de avondmaaltijd

ik hoop dat de vissen dan denken
dat ik dat over ze dacht toen vandaag
en me ontzien dan vandaag
en de gevoelige vissen onder hen
mede met mij lijden

dan hebben we elkaar verstaan

ik heb lang nagedacht

Ik heb
lang nagedacht over het leven

het was nog voor het ontbijt

ik dacht nu ga ik eens
lang nadenken over het leven

en daarna ging ik ontbijten

mag ik nog wat popcorn?

In de film mist alles
niet alleen de werkelijkheid
maar vooral het mysterie
van de werkelijkheid
en zeker ook het mysterie
van de werkelijkheid van film

kunstvorm op zijn eigen
systeem in isolatie
desintegreert spontaan

In de film klopt niets
en niets is te veel
om niet te kloppen
en alles te weinig
en genoeg niet genoeg
en goed genoeg
niet goed genoeg

in de film zie je gekken
die met hun mond en lichaam
denken aan hun vrouw thuis
en die rare zinnen opzeggen
die andere rare mensen
weer voor andere rare mensen
hebben opgeschreven
uiteindelijk gaat het helemaal
nergens meer over door niemand
middels iemand voor niemand
zie maar eens thuis te raken
in zulk een kunstvorm

In de film bestaat alleen
de kunstmatige samenhang
der dingen, der mensen en der tijden
zelfs los zand kent meer samenhang

van film wordt je helemaal gek
of je was al helemaal gek en dan
kun je altijd nog voor de film
gaan werken, al weet niemand
op aarde wat dat nou eigenlijk is
voor de film werken en

wat je er precies doet
en wat je er precies niet doet
en wat er allemaal niet gebeurt
en wie er allemaal niet meespelen
en wie er niet naar kijkt
en wie er niet over schrijft

blinden mensen moeten maar vaak
naar de film gaan en de doven ook
en vooral de doden en niet-geborenen
want die missen niks ook niet
mag ik nog wat popcorn?

aardappelmesje

dur was een vent die sei

se was een bijdehandje se

dacht ik ken wel effe achter

mijn vent se rug iets beginne



met die andere vent

ik sei nou ben je goed er bij

waarbij sei hij, ik seg bij mij

en ik sei toen wat ik toen sei :



ik heb haar toen gestoken

met een aardappelmes

ik had de lont geroken

zij was niet bij de les


ik heb haar nooit vergeven

het werkte in mij door

ik heb haar los gesneden

ik sneed van oor tot oor


haar hoofd viel op de grond

haar romp er achteraan

een lach nog om haar mond

die lach is haar vergaan


het laatste wat ik hoorde

was een verbaasde lach

terwijl ik haar vermoordde

stamelde zij: ach


ik zou het niet meer doen nooit

het hoeft nu ook niet meer

wat slechts eenmaal kan ooit

dat komt ook nooit meer weer



toen heb ik ook die vent gepak

ik heb er langzaam over gedaan

ik had een leven lang de tijd

doordat hij had mijn meid gehad











ik stond daar met dat mes



haar lach hing in de lucht



ik las haar daar een les



ik maakte geen gerucht

wat iemand niet zegt
zegt waarschijnlijk niet zo veel
als wat iemand wel zegt
wat iemand zegt is mogelijk
stuitend echt

iemand kan de waarheid verzwijgen
maar de leugen tezelfdertijd
al is het wel wat meer werk

een leugen bevat wel de waarheid
maar de waarheid niet de leugen
waarheid sluit de leugen uit
alleen door haar intentie

een leugen ligt waarschijnlijk
heel dicht bij de waarheid
in beginsel en ten slotte
wel naast de waarheid
net links of net rechts ervan
net erboven of eronder
maar niet ver er vandaan

te ver van de waarheid
te haastig zich verwijderend
stormt de leugen blind
in de armen van de waarheid

een leugen bij toeval bestaat niet
niet bij iemand die de waarheid spreekt
de waarheid bij toeval wel
maar alleen bij een leugenaar

hoe zij toch zegt wat zij niet wil zeggen

haar gezicht toont niet dat
wat zij niet zeggen mag
van zichzelf maar wel dat zij
niet zeggen mag van zichzelf

haar gezicht spreekt
haar mond lelijk voorbij
en toont waar zij aan denkt aan
wat zij vooral niet zeggen mag
van zichzelf

en zo vervalt de samenhang
van de woorden die zij spreekt
door de samenhang van wat zij
absoluut wil verzwijgen maar
wat er toch telkens even
geruisloos doorheen breekt

ik krijg een beetje genoeg van
al die boeken die ergens over gaan
niet dat boeken nergens over moeten gaan
maar al die boeken moeten niet bestaan

want waar moeten boeken over gaan
anders dan over bodig
maar ze gaan over gasten die door een foto
kruipen naar vroeger en
uit vroeger een broche halen van hun moeder
als ik toch iets niet wil lezen is het wel
over de broche van die vent zijn moeder van vroeger

en iedereen is maar op zoek naar de
verloren tijd heel raar want daarmee
verlies je ook al weer zoveel tijd
kan je daar ook weer een boek over schrijven
en daarover ook weer en daarover ook weer


en dan nog die liedjes en boeken die
gaan over het opruimen van ouders
die allemaal rotzooi achterlaten as ze
helemaal uit gestorreven zijn
maar nog in elk kannetje en pannetje
een fotootje en boodschappenlijsje
een laatste geheim hebben gestopt
ruim je huis zellef is lekker op op tijd
verzachtende omstandigheden daargelaten

dan zijn er nog die verhalen over later
als je er niet meer ben
of als een rode bosmier over je eige been kruipt
of een ben met de planeten en het al
ik vind dit al al meer dan al genoeg al

dan schrijven en zingen ze
over het nu maar hoe in godsnaam
het nu vorm geven als nu haar vorm
moet vinden in jouw leven van nu
misschien moet je het leven leven
in plaats van het te luisteren of te lezen



geen boodschappen as je tijd om is

vertel me nou maar direkt
wat je me niet vertellen wil
omdat je het gewoon niet kan
omdat het niet mag, niet, niet
je zou niet verder kunnen leven
als je het zou vertellen aan jezelf
aan mij en ik weer aan jou oh
wat zou jij beginnen te lijden
dit wil je gewoon niet weten
schiet op vertel het me nu

vertel me nu maar meteen
waar je nu aan denkt nml
wat je me absoluut niet mag vertellen
van jezelf omdat je het niet wil
je wilt het niet, het kan bovendien
niet en bovendien mag het ook niet
dat wil ik nu direkt van je weten

als je dat vertelt
dan durf je jezelf nooit meer aan te kijken
je durft je eigen mond niet meer te eten
je kind is je kind niet en
je schoot je schoot niet en
nooit geweest ook niet, erg erg
je moeder is niet je moeder en
je vader niet je vader meer
jij bent jij niet meer en ik ik niet
nu, nu meteen vertellen
ik sta erop ja ik ben een brutaaltje


wat brandt er zo op je lippen
zeg het me nu doe het
het mag in je eigen gebrekkkige woordjes
met je eigen gebrekkige aarzelingetjes
je armzalige woordkeuze die nog niet van
een mooie dag aan zee kunnen hakkel de hakkel
maar zeg het nu je voelt nu dat je niet verder
kan leven zonder het mij gezegd te hebben
ik dreig met dat ik niet ga luisteren als je
niet direkt alles vertelt wat je niet kwijt wilt
zeg het me nu anders hol ik weg

ik was nooit bij mij

er waren veel jongens bij
die weliswaar leken op mij
maar ik was er niet bij
hoe moest ik mijzelf aanwijzen?
en wie moest er naar wie wijzen?
en wie wees terug naar mij
want ik was er niet bij

ik stond ergens in de lange rij
van de jongens achter mij, en voor mij
stonden jongens die ik nog niet was
maar nog worden moest
maar ik stond er niet bij

op mooie zonnige dagen
stonden er veel jongens van mij
achter mij in de rij
en schoot het lekker op met mij
al was ikzelf er niet bij

maar op regenachtige dagen
zag ik er tegen op om te worden
die ik nog worden moest en
stapje voor stapje op te schuiven
in de rij, een rij die uit veel bestond van mij
alleen ik was er niet bij

wil de eigenaar zich tzt melden

waar blijven de gevoelens
waar komen ze vandaan
gaan ze hun eigen leven
en blijven ze bestaan

en wat over gedachten
waar gaan gedachten heen
blijven zij met zijn allen
of zijn ze samen een

en wat zeggen de woorden
als ze eenmaal zijn gezegd
blijven ze voor altijd hangen
komen ze wel goed terecht

de lucht is vol van woorden
gevoelens en gedachten
ze blijven altijd wachten
op die bij wie ze hoorden

de woorden spreken hun eigen taal

ik heb een persoon al sprekende
ingevoerd en die persoon
heeft zich tegen mij gekeerd

hij heeft dingen gezegd
die hij van mij heeft geleerd
en vervolgens anders heeft uitgelegd
dan ik had gedaan of had toegestaan

hij had geen oren om daarmee
nieuwe woorden te horen noch
een mond met recht van spreken
ik heb hem die dingen nooit gegeven

hij mocht enkel en alleen
mijn diepere gevoelens verwoorden
mijn gevoelens in mijn woorden
maar verwoordde in eigen woorden
zijn eigen gevoelens meteen

ik heb dat even aangehoord en toen
mijn personage vermoord dwz
van het papier gehaald en mijn woede
op zijn identiteit verhaald.

gaan man

je moet gewoon de straat opgaan
gewoon je schoenen aan
en de straat opgaan man gewoon
gaan lopen man ga lopen gaan man

doe of deur niks is aan is man
ga lopen met die schoenen
en als je kan man ga dan niet
vallen man als je kan man dan

je gaat rechtdoor gaan man
met je hoofd rechtop je romp man
het is jouw hoofd man
draag het over straat met trots man

je gaat niet drinken man dan
en niet vechten met die en die
als het kan man niet vechten dan
je gaat gewoon wandelen man

je bent een mens die wandelt man
recht je hoofd en je schoenen aan
wat kan er nou gebeuren dan
wandelen over straat moet gaan man

je gaat niemand slaan man
en tegen niemand schreeuwen dan
nergens komt er politie vandaan
je gaat gewoon je weg gaan

mijn gedichten mogen niet dichten
uit zichzelf want ik ben de baas
ze mogen overal van mij heen
als het maar nergens is
ze mogen niet regelmatig lopen
dat kunnen er al te veel
ze mogen strompelen en struikelen

ze mogen plat zijn en alledaags
ze moeten vloeken en schelden
ze mogen razen en tieren
ze mogen zich beklagen omdat
ze het daglicht van mij moeten zien
ze moeten zwijgen als ik hen dat gebied
want zelf zwijgen kan ik niet

soms als ik in een goede bui ben
mogen ze wat zeggen
maar alleen als het baasje het goed vind
maar niet over bestuurlijke vernieuwing
of over de openbare orde vet van eigendunk

en als het baasje ze mee uit neemt
mogen ze overal poepen
maar niet aan het strand van Katwijk
waar de kindertjes spelen met mama
op hun blote blote voetjes net nieuw
ja maar
een gedicht is toch ook een soort kind
wel nee een gedicht is geen kind en
zelfs geen gedicht want dat wil ik niet

liedje voor het slapen gaan

als je dood gaat begint meteen
de eeuwigdurende eeuwigheid
sekonden zijn er minuten
minuten uren en uren dagen
dagen weken en weken maanden
en maanden jaren en dat eeuwig
eeuwig keer eeuwig om precies te zijn

en je bent er weliswaar niet alleen
maar daarentegen wel met zijn allen
en iedereen is er de hele tijd
aan het ouwehoeren onophoudelijk
en door mekaar heen

alleen jij praat niet
jij moet luisteren
net als de andere doden
maar zult u zeggen dat kan niet
nee maar al;s je eenmaal goed
dood bent kan alles

niks nieuws

we moeten een nieuw boek schrijven
een boek dat er nog niet was
niet zo moeilijk zal je zeggen
je hoeft maar een woord te veranderen
in een boek dat al bestond

maar nee, al hoef je ook niet
alle woorden te veranderen
je kunt niet eens een woord veranderen
want een woord is een woord

zinnen moet je veranderen
maar niet alle zinnen want
in veel boeken komen eendere
zinnen voor bijvoorbeeld
hij stond op of hij ging naar bed

nieuwe woorden niet
nieuwe regels niet
een nieuwe volgorde dan van
regels of groepen regels of
zelfs van bladzijden

ook de inhoud zal geen nieuws
onthullen, de volgorde van gedeelten
van de inhoud van boeken
gemengde inhoud opnieuw geschikt

bibliotheken in stukjes en beetjes
fragmenteren en door de war maken
een nieuwe samenhang van situaties
die al lang bestaan, al lang bestaat

en zelfs als er iets nieuws ontstaat
is het geen nieuws wat ontstaat
geen nieuws wat niet ontstaat

als iets kan worden beschreven
lag het in feite al klaar
om beschreven te worden

we kunnen toch geen dingen ontdekken
die zich niet laten ontdekken
doordat ze er niet zijn?

genoeg aan één boek

één boek is meer dan genoeg
voor een heel leven lezen

er staan genoeg letters in één boek
om de hele wereldliteratuur mee te schrijven

let u vooral op

de stilte

tussen

de

woorden

want daarin wordt

de waarheid wel gesproken

nee verzwegen

maar luister niet naar


de woorden die drukken

van alles uit behalve

de waarheid.

zwijgen

in wat nauwelijks een gebaar is
met enkele vingers van haar hand
spreekt zij zonder een woord: er is niets
om je ongerust over te maken

terwijl anderen zich met elk woord
verder van elkaar verwijderen
door elk woord te willen uitleggen
met nog een woord om uit te leggen

van wat goed is komt niet meer
wat ontbreekt komt altijd weer

sprakeloos

niet vreemd dat haar mond
nooit stond naar de woorden
die ze niet kan vinden omdat
ze er niet naar zoeken kan

om niet te hoeven spreken
over wat niet in haar opkomt
zij zich niet voor kan stellen
wat er eenvoudig niet is

van wat zij niet mist
omdat zij het niet heeft
omdat het er nooit was
en er ook nooit zijn zal

geen popconcert

vananvond niet naar het popconcert geweest
er was ook geen popconcert nergens en ook ik
was nergens anders naar toegegaan
ik weet niet waar ik niet heenging vanavond
ik denk dat ik ben thuisgebleven maar
zelfs daar twijfel ik aan

maar het popconcert was er niet
de leadzanger zong helemaal niet
want hij was er ook niet en als je
het mij vraagt heeft hij nooit bestaan ook
deze leadzanger die er vanavond niet zong

er was niemand die op geen drumstel drumde
de slaggitarist was niet komen opdagen
of vroeg naar huis gegaan
de basgitaar werd door geen handen
van niemand in het bijzonder bespeeld
en aan geen synthesizer zat geen mens

er was geen verstaanbare tekst
in geen verstaanbare taal wat goed
uitkwam want er was geen muziek
en op geen muziek door niemand gemaakt
niet door een popgroep in elk geval
danste vanavond ook niemand, geen hond

toeschouwers waren er niet
en op de plaats waar het festival
vanavond niet werd gehouden
was niemand op komen dagen

op de plaats waar het concert niet
werd gehouden was ook geen plaats
voor geen concert en geen toeschouwers
er was waarschijnlijk geen plaats genoeg
om vanavond zo'n evenement te houden

geen plaats kun je bijna overal vinden
tegenwoordig meer en meer geen plaats
en geen tijd dus er wordt niet veel gedaan
veel, heel erg veel wordt er niet gedaan.

kijk niet om je wordt gevolgd

denk je dat ze achter je aan zitten
dan zitten ze achter je aan of
ze zitten niet achter je aan

zitten ze wel achter je aan
kan je misschien ontsnappen
maar misschien ook niet

zitten ze niet achter je aan maar
denk jij wel dat ze achter je
aanzitten dan kan je ontsnappen

denk jij wel dat ze achter je aanzitten
en ze zitten toevallig achter je aan
kan je ook ontsnappen

denk je niet dat ze achter je aanzitten
en ze zitten toevallig wel achter je aan
kan je niet ontsnappen

denk je niet dat ze achter je aanzitten
en ze zitten ook niet achter je aan
houd dan rekening met een vergissing

gescheiden afval

de flessen natuurlijk in de flessenbak
de witte bij de witte, de rode bij de rode
groen, paars. lila. zwart, rond, klein, vierkant

het oud papier, ouder dan vandaag bak
ouder dan een week bak, oudste bak

gelezen boeken in de gelezen boeken bak

niet gelezen boeken in de hele grote bak

groene groenten in de groene groenten bak
rode, blauwe, zwarte groenten, paarse, oranjegebak

restjes varkensvlees in de varkensvleesbak
restjes rund, restjes kip e.a. gevogelte
dood gevogelte, levend gevogelte bak
overige aangereden dieren in die bak dood of levend
overbodige huisdieren in de asielbak, zie ook asielzoekers
katten en honden en vogels gescheiden, zie ook boven
overige dieren in overige dierenbak

trapje op naar ethisch gescheiden vuil:
leugens bij de leugens anonimiteit gewaarborgd
waarheid hoeft nergens in, geouwehoer in betreffende bak
bedreigingen, kleine en gote vuistgevechten, zie bak
nog erger in de nog ergere vergrijpen bak

ergste vergrijpen is geen bak voor:
loop maar gewoon door
houden we in ieder geval het overzicht een beetje

uitgelezen

er zijn nu wel genoeg boeken.
Een kaft is een kaft, en een titel
een titel, een band een band,
een begin een begin en een eind
is een eind alleen op zijn kop
is een eind een begin en een begin
een eind.

het gaat altijd ergens over
waar een ander boek ook over gaat
veel hoofdstukken zijn onderling uitwisselbaar
veel hoofdstukken kunnen gewoon weg
veel bladzijden in een boek kunnen sowieso weg
er kan in een boek meer weg
dan er in een boek blijven moet

tussen het begin en het eind
gaat het meestal ergens over
vaak ook niet, soms gebeurt er iets
wat in een ander boek ook gebeurt
soms gebeurt er helemaal niets
dat gebeurt ook in een ander boek

er is een persoon die gaat wat zeggen
en wattie zegt ken je leeze
soms zegt ie niks ken je ook leeze
soms blijft ie leven en soms
gaat ie dood, maakt niet uit
voert de schrijver weer een persoon
sprekende in die dan spreekt
of op een moment zwijgt
omdat ie genoeg heeft gezegd
ik vond het allang best
soms gaat die vent ook dood
of blijft hij leven

dat gaat zo verder
dat is in elk boek zo
gaat over de dingen waar
het altijd over gaat
andere boeken of personen dood
of levend, eten, drinken, sex
en dan komt het eind of
het eind komt nog iets later
maar het begin komt niet meer
dat is gelukkig al geweest

het loopt goed af of
het loopt niet goed af
kan mij niet schelen

hoe korter het boek
hoe beter het boek
beter geen kort boek
maar een heel kort boek
beter dan een heel kort boek is
geen boek
dat scheelt iedereen veel moeite.

het is altijd en voor iedereen fijn
om waar dan ook helemaal
geen boek te lezen

achter de woorden

achter de woorden zitten woorden
achter die woorden zitten woorden

achter die woorden zitten ook weer woorden en
achter die woorden zitten ook weer woorden en

achter die woorden zit helemaal niks meer.

achter deze woorden zitten geen gedachten
achter deze geen gedachten zitten
geen mensen

want mensen lullen maar wat

verveling

als de verveling niet bestond
en ik bestond wel
wat moest ik dan doen
als ik mij wou vervelen?

en als ik niet bestond en
de verveling wel
wat moest de verveling dan
zonder mij anders dan
zichzelf vervelen
een verveling die zich zelf verveelt

en als ik niet bestond
en verveling ook niet
wat moesten wij dan zonder elkaar?

dure meneren in dure autoos

als een dure meneer
in een auto stapt

dan gaat ie ergens heen
maar erger nog:

hij komt ook ergens vandaan

woorden als kinderen

er was een man die had zich ten doel gesteld de woorden te reinigen eerst moesten de gemene bedoelingen eraf daarna moesten ze uit infaam zinsverband gelicht het speeksel van de misdadigers moest eraf de leugenaars, de vuilpraters, de verkopers hij boende de woorden aan de bovenkant en hij boende de woorden aan de onderkant toen pas nam hij de woorden uit elkaar voorzichtig alsof het om zijn kinderen ging hij weekte de letters in een badje sop en gebruikte lekkere babyshampoo hij moest er wel voor zorg dragen dat hij de letters van een woordensoort in een apart teiltje met sop weekte dus alle woorden rond liefde mochten bij elkaar en kinderen bij kinderen in een badje ook mocht dood bij dood, en Jezus bij Jezus etc. anders was er geen beginnen aan toen hij ze uit bad hielp moesten de letters gedroogd en geparfumeerd en in woorden gevoegd wat de man met veel liefde deed toen pas werden de woorden weer voor gebruik vrijgegeven en hoor: de woorden klonken als nieuw en men kon weer de waarheid spreken

ze hebbe een vent opgehange

ze hebbe een vent opgehange
die heb allemaal mensen doodgemaak en
die vent hebbe ze opgehange hij heeft

de moeders laten zitten zonder kinderen
en de kinderen zonder moeders
en geen kinderen zonder hun geen moeders
en hun geen moeders zonder hun geen kinderen

maar die vent heb ook naar gras gekeken
en aan bloemen geroken, en brieven geschreven
aan zijn moeder, en gelachen naar zijn geliefde
en die vent hebbe ze gemakshalve ook opgehange

dus die vent die ze hebbe opgehange
niet dat ze die helemaal niet hadde moete hange
die hadden ze niet helemaal moeten ophangen
maar bijvoorbeeld maar voor drie vierde of vijf achtste