mijn gedichten mogen niet dichten
uit zichzelf want ik ben de baas
ze mogen overal van mij heen
als het maar nergens is
ze mogen niet regelmatig lopen
dat kunnen er al te veel
ze mogen strompelen en struikelen

ze mogen plat zijn en alledaags
ze moeten vloeken en schelden
ze mogen razen en tieren
ze mogen zich beklagen omdat
ze het daglicht van mij moeten zien
ze moeten zwijgen als ik hen dat gebied
want zelf zwijgen kan ik niet

soms als ik in een goede bui ben
mogen ze wat zeggen
maar alleen als het baasje het goed vind
maar niet over bestuurlijke vernieuwing
of over de openbare orde vet van eigendunk

en als het baasje ze mee uit neemt
mogen ze overal poepen
maar niet aan het strand van Katwijk
waar de kindertjes spelen met mama
op hun blote blote voetjes net nieuw
ja maar
een gedicht is toch ook een soort kind
wel nee een gedicht is geen kind en
zelfs geen gedicht want dat wil ik niet