de herinnering herinnert zich

ik herinner mij nog heel goed
dat ik op mijn trouwschoenen
die ik toen al niet meer droeg
door herfstbladeren stapte
terwijl het nog volop zomer was

ik liep naast mijn moeder maar
ik herinner mij ineens mijn vader
in haar plaats, al zat vader altijd
nog rond die tijd op kantoor

ook liep die leuke zware basset mee
die toen al jaren dood was en
oom Werner moet voor de gelegenheid
ook even uit het graf gekomen zijn
om van oma maar te zwijgen want
zij verscheen in een wolk van stof

soms vraag ik mezelf af
of ik er al bij was op die wandeling
maar wie oh wie herinnert zich
deze herinnering anders dan
de herinnering zelf en waar is zij nu
als zij een eigen bestaan leidt?
En wie is zij. In wie is zij. Wat.