waar was je nou, Linda?

we waren jong en onbekwaam
we wisten op de hele aarde
enkel onze eigen naam
en die van de ander

trouwens ook buiten de aarde

wat heeft het lang geduurd zeg ik
in jouw naam, voor ik mijzelf was
en jij jezelf neem ik aan, 't geeft niet
meer het leven is voorbij

we waren zestien en gingen uit elkaar
zoals wij was er niet één, maar
hoeveel jaar duurt het voor je weet
dat ook de tijd de tijd de tijd bestaat

met haar eigen herinnering
met haar eigen mechanisme
van komen en gaan en
vergeet niet, wisten wij veel
schat?

wij wisten toch niet dat we het
eeuwige leven niet hadden we
wachtten op de dingen die komen

maar er kwam niets
meer

en nu
waren we maar bij elkaar
gebleven zeg ik nu
wat hadden, wat zouden, wat wouden
we het mooi gehad
vergeleken met mijn voorbije leven

ja, ik houd een voorbehoud
zeg ik nu, oud en lelijk wijs
Linda.

zoveel wegen gegaan
die nergens anders toe lijden
dan niet naar mij, en vooral
niet naar jou, en
Linda, ja?

kan een gedicht praten?