nooit meer
mijn kwasi aarzelende handje
zachtjes gulzig in je broekje
als een kind nooit meer
mijn hand oh gulzig
sluipt naar een koekje
hoe doe je toch die levensfasen
tot het einde toe
waardoor raak je alles kwijt?
je wordt het geforceerd genieten
moe, zoals je nooit moe was.
About Me
- Leo Reep
- Ik ben wel een aardige jongen en graag alleen, zodat ik van mijn eigen gezelschap kan genieten. ik praat veel en snel ( ja vooral tegen niemand dat scheelt de helft van de tijd)) en associeer alles met alles, erg vermoeiend. Ik bedien mij niet van een samenhangend wereldbeeld waarin alles samenhangt met al het andere, het zijn tenslotte allemaal concepten, omschreven denk en handelswijzen binnen kaders die nauwelijks in elkaar overvloeien, maar wel een ondergeschikte plaats vinden in een overkoepelende en niet omschreven vorm van religiositeit en mystiek, alles omvat door boeddisme en meditatie. (Religiositeit bestaat wel ,maar god niet; mystiek betekent dat je niet onomwonden toegeeft dat iets wat er niet is, er ook echt niet is, maar dat de eenvoud van wat er wel en niet is, niet interessant genoeg is, dat het leven net zo gruwelijk eenvoudig is als het lijkt) Ik mag zoveel schrijven als ik wil van de computer, tot maar liefst 1200 tekens. Ik bedoel voor de dood ben je er niet, als zodanig, en na de dood, helemaal niet als zodanig, tussen geboorte en dood ben je er wel als zodanig, maar dat is toch een heel gedoe, als zodanig
No comments:
Post a Comment