Mooie afsluiting van een eenzijdige liefde

hij woonde op de negende
zij woonde op de zevende
en route naar 't werk groetten zij elkaar
in de lift, en waren zeven verdiepingen
bij elkaar, samen
tot de begane

hij wist dat het niets worden wou
dat het altijd zo blijven zou
met hem en die verlichtte vrouw
voor hem was dit de eeuwigheid
voor haar was dit verloren tijd

zij kleedde zich zoals louter
een vrouw zich kleden kan
(sorry jongens)
zwijgend verliepen de verdiepingen
in een bijna niet te durven gedachte
zag hij haar zonder haar kleding aan
en dacht wat mij ontbreekt is adem

een ochtend is hij vroeger opgestaan
dan hij anders deed of ooit had gedaan
kleedde zich netjes aan, kostuumpje
nam er de tijd voor, stropdasje, luchtje

om zes uur stond hij goed verzorgd
in het kozijn van zijn slaapkamerraam
sprong toen en riep haar achternaam
(kende hij van de brievenbus en het naamplaatje)

hij kwam langs háár slaapkamerraam
moet haar wel naakt hebben zien staan
want hij lag daar beneden, op het plaveisel
maar keek zo intens tevreden
zoals hij nog nooit had gekeken.