de meedogenloze monologen

op een ochtend keek ik om me heen
er was niemand ik was helemaal alleen
om me heen stond alleen maar dooie troep
ik dacht ik dacht wat moet ik wat moet

ik was alleen in een huis met allemaal dooie
spullen een huis met hele dooie spullen
er was een droogapparaat terwijl natte
was gewoon droogt in de wind op straat

vanaf het balkon keek ik uit ver over de
horizon maar wat heb je aan een balkon
zo hoog dat je niet eraf kan stappen zonder
dood te gaan en wat heb je aan een horizon

het huis was vol met lege kamers waar
niemand ooit kwam ik niet in ieder geval
alleen om te zien of er iemand was die er
niet hoorde en die ik weg moest maken

in de keuken stond een lege ijskast want
ik houd niet van koud en erop de magnetron
die de koude dingen uit de lege ijskast moet
warm maken zo schiet je lekker op

in de huiskamer de tafels en de stoelen
die het elkaar een beetje naar de zin
probeerden te maken wat slecht lukte
gelukkig zeggen ze niks en zingen ze niet

daar staat het muziekapparaat daarmee
kun je vreselijke lelijke muziek laten horen
Beethoven en Bach je oren worden zwart
en vallen dood van je hoofd op je schoenen

vreemd ik had sochtends nooit een dood
huis gezien met dooie spullen bovendien
ben ik misschien zelf een dood apparaat
die ook net dood is of gauw dood gaat?

Het Verlichte Licht

was een oogverblindend licht ontstaan
nergens heen kwam nergens vandaan
zou nooit eindigen, zou altijd bestaan
uit zichzelf in zichzelf als vanzelf gaan

alsof het licht zichzelf verlichtte zoveel
lichter was het licht lichter dan licht
bracht alles en iedereen terug naar zich
nam iedereen alles en iedereen af wat

niet eigen was, niet werkelijk, niet echt
weg geboorte, weg jeugd, weg familie
dag vrienden dag vriendinnen dag vage kennissen
dag herinneringen en dag verwachtingen

dag suggesties dag associaties, dag nooit en altijd
verlangens onvervuld, dag verlangens vervuld
dag al het vervulde onvervulde, dag al het
onvervulde onvervulde, dag vervulde vervulde

dag grote verwachtingen dag kleine verwachtingen
dag ongenoten genietingen dag genoten genietingen
dag alle wijn gedronken dag alle wijn ongedronken
dag benutte mogelijkheden, dag onbenutte mogelijkheden

dag alle mensen niet onmoet dag mensen ontmoet
dag moeders moeders moeders vaders vaders vaders
dag mijn lieve kinders kinders kinders kinderen
dag tijd om jullie nog te zien en te beminnen

terug tot mijzelf gebracht ik badend in het niets
ontziende licht van het moment leeg moment
en wordt gewaar mijzelf tot leven leeg gewekt
hier sta ik in het moment en kan niet anders

de lege vrouw

De lege vrouw nam weinig plaats in
in haar bestaan en dat van anderen
haar kinderen hadden haar eigenlijk
nooit zo opgemerkt en ook haar man

kwam en ging en ging en kwam, soms
ging of kwam er een andere man
maar zij merkte het eigenlijk niet, de man
ook niet en de kinderen evenmin

een dag liepen er andere kinderen in huis
niemand thuis die dat opmerkte, zij niet
haar man niet en de kinderen ook niet
alleen de visite kwam vandaag niet, ook goed

zeker verkeerd afgesproken, dacht ze
als zij al iets dacht en als zijzelf het al was
die iets dacht of iets niet dacht, zo leeg
was de lege vrouw nou ook weer niet

soms woonde zij plotseling in een ander huis
in een andere straat maar zoals dat gaat
dingen blijven dingen en mensen blijven mensen
veel verschilt er niet voor wie leeg is en niks ziet

zij deed in een andere winkel haar boodschappen
soms andere boodschappen in een eendere winkel
niets lijkt heel erg veel op niets anders als er
iemand is die niets ziet of niemand die iets ziet

de keramische dame

eens ontmoette ik een keramische dame
zij boetseerde met bekwame bewegingen
van haar reusachtige lippen de woorden
die ze sprak maar die je niet hoorde

de woorden ontstonden er ongehoord
prachtig op de rand van die afgrond
van kneedbare lippen rondom de mond
een gevoelige wond vanaf haar geboorte

de woorden waren er zwevende beelden
gekneed door die lippen die leefden
zich uit op de woorden die steeds heel even
en woord voor woord haar gedachten uitbeelden

ik ben na een sprong aan haar lippen gaan hangen
en ben door de woorden naar binnen gegaan
bij elk woord ging haar mond even open en
dat moment ben ik daar binnen gekropen

naar binnen geslopen pijnloos gevormd naar
haar beeld door die weelde van lippen
haar mond in en daar wacht ik af de dagen die komen
binnen reusachtige lippen die mij met zich dragen