hou de zonzij

ik vraag mij snachts wel eens af waarom snachts
hoe ik de as van mijn vader weer bij elkaar krijg
ik herinner mij hoe ik in de zware urn mijn
hele onderarm ingroef als om te controleren of
er niet nog een oor of een vinger te vinden was
die als bij ongeluk of als bij geluk niet mee was gecremeerd
hoe zeg je zoiets? zoiets zegt men gewoon nooit.

maar ik voelde geen bekend oor of bekende vinger
ik denk dan aan zijn duim. Hou de zonzij.
zelfs geen onbekend oor of een onbekende vinger
geen onbekende duim ook. Hou de zonzij.
Alleen maar as. Mijn hele blote onderarm zat tot aan
de elleboog onder de as van mijn vader. Hou de zonzij.

Toen hebben we hem uitgestrooid. Hij ging mee
met de wind de zon over oud Santpoort, de eiken
het gras, de zon, de bladeren, het weiland, het struikgewas
het oude struikgewas dat er altijd al was. Hou de zonzij.

Ik maak mij soms zorgen. De as moet zich nog dagelijks verder
verspreiden, ook na een half jaar, via de bladeren inmiddels
gevallen de as zelf verder dragen naarmate zij verder weg waaien
de koeien die het gras grazen met daarin de as van mijn vader

Ik maak mij soms zorgen. Vooral snachts want dan is het nog
donker ook, en zie je niets, hou de zonzij.
Hoe krijgen wij de as van mijn vader weer bij elkaar. Hoe
krijgen wij elk deeltje as dat mijn vader was weer terug
in de urn. Dat moet een immens werk zijn. Vooral snachts
in het donker als je niet eens kan zien. Hou de zonzij.

En eenmaal terug in de urn. Hoe krijgen wij de as
van mijn vader weer terug in de oven van Driehuis-Westerveld
hoe kunnen wij vervolgens, vervolgens is het woord niet
hoe kunnen wij voordien het proces omkeren, alle as terug
in de gedaante van mijn vader met elke arm op de juiste plaats
elke rimpel, elke porie, linker oog links, rechter oog rechts
En zou er niet ineens een verkeerde arm verschijnen,
een verkeerd oor, hoofd, een verkeerde persoon

En dan verder terug, terug is het woord niet
Stel we hebben hem weer in elkaar, we moeten dat
in het zuivere zonlicht doen, niet snachts
dan ga je tobben, je ziet niet goed, je maakt snel fouten
daar is hij, vader is terug, ga mama roepen

nee, we zijn nog wat vergeten, hij is nog dood
hij moet weer levend, ik zeg, als wij zijn as
bij elkaar kunnen zoeken, hem in elkaar kunnen zetten
zodat hij weer helemaal zichzelf is, dan moet het een koud kunstje zijn
een koud kunstje, om hem weer levend te maken
we kunnen het in ieder geval proberen, een mens
staat zo machteloos in dergelijke gevallen, hou de zonzij

het gaat niet lukken, het gaat niet lukken
zijn hartje moet nog gaan tikken, oh God
en hij had toch altijd al zo'n klein hartje
ga mama nog maar niet roepen, hou de zonzij

we zijn de ziel vergeten we hadden wel
kunnen weten dat we iets zouden vergeten, de ziel
zij is te groot om terug te vinden, te groot
om terug te vinden ? te groot om terug te vinden!
zij heeft zich verspreid over vele werelden
we krijgen haar nooit meer bij elkaar

wacht, wacht, vader lijkt nog iets te zeggen:
"laat me nou toch een keertje met rust jongens"

ga mama maar niet roepen ga haar nooit
nooit meer roepen, hou de zonzij hou haar
maar je vraagt je soms snachts wel eens af