opgedragen aan de vader die 30 jr wacht op zijn "kind", wier graf niet wordt aangewezen door pedofiele moordenaar, om waarom?

opgedragen aan de vader van het slachtoffertje van de "laatse" Belgische pedofiele massamoordenaar die de plaats van het graf niet prijs geeft.

Lees maar in het cachot, en tast naar een rest van je geweten. Ik weet je naam niet en wil die ook niet weten)

( De oude vader zit tandeloos aan de tafel, inmiddels alleen. Wallonië. febr. 2008, spreekt
tegen de verslaggever van BRT I)

we zijn altijd blijven wachten
we zijn altijd blijven wachten
wat wilt u nog meer weten?
hoe moet ik het dan zeggen?

we zijn altijd blijven wachten
altijd zijn we blijven wachten
wachten zijn we altijd blijven
blijven wachten zijn we altijd

de tijd ging voorbij de tijd
het geld ging op het geld
de populieren stonden er net
het huis was nog niet zo vervallen
wij zijn altijd blijven wachten

we zijn altijd blijven wachten
wie hebben wel gegeten ik herinner mij
aardappelen, rode kool, bloedworst
bruine bonen, aardappelen, spek

een keer was ik haar vergeten een moment maar
ik zag dat ik haar een moment vergeten was haar
ik schrok toen ik het gezicht van mijn vrouw zag
zag dat moment in het gezicht van mijn vrouw

op een keer was mijn vrouw haar vergeten een moment maar
zij schrok toen zij mijn gezicht zag een moment maar, haar
maar wel zijn wij altijd blijven wachten
maar wel zijn wij altijd blijven wachten

met terugwerkende kracht wachten hoe je
opnieuw geboren wordt, kind wordt, groter
vrouw geboren wordt, kind wordt, groter
elkaar onmoet, kind krijgt, groter. Zij.

we altijd blijven zijn wachten
blijven wij zijn altijd wachten
blijven altijd zijn wij wachten
zijn blijven wij altijd wachten

herinner mij gisteren onverwacht
dagen van de jeugd teruggebracht
tot een moment vond er heel even in
dat moment alle dagen van het leven

de zon scheen het eerste gegeven
een mooi begin voor de rest van je leven
ik dacht aan later aan nu hoe ik mij
later terug zou herinneren ik daar nu

wandelde met die hond in dat park
nog vol verwachting naar later
dat was het enige dat vroeger
voor had op later die verwachting

bleek enkel de verwachting zelf die
zichzelf langzaam inhaalde en oploste
die hond wilde ook niet vooruit
alsof hij al wist dat er in de toekomst

niet eens een toekomst nog lag
maar alleen maar onbetreden verleden
bovendien had hij arthrose en was blind
was al dement en stonk als een kind

ik kon er niks aan doen dat
ik het leven had gekregen van
God of een andere dronkaard
zo is het toch lieve mensen

God wist er wel raad mee
met een glaasje teveel ingeschonken
ik beschuldig niemand
god is ook maar een mens

maar ik ook niet
ik ben ook maar een mens
ik ging boodschappen doen
ik moest groente en fruit hebben

maar langs de schappen van de
zogenaamde lichte dranken
meende ik dat zij schreuwden tegen mij
het lijkt wel de omgekeerde wereld

een fles huiswijn schreeuwde
ach laat u mij hier niet alleen
ik heb niemand om mee te praten
ik zeg: er staan duizenden flessen

ja maar geen mensen en flessen
willen nooit eens praten over weer
ik zei laat mijn met rus ik ben netjes
ik ook, gilde de fles wijn, neem me mee

wat kon ik doen, lieve mensen
er was een fles wijn die heel erg
alleen was, en ik ken geen lijden zien
ik heb haar en vier zusjes meegenomen

jezus ik ben een goed mens dacht ik
ik heb net vijf flessen wijn gered
maar thuis begonnen de flessen
te gillen neem mij neem mij

wat moest ik lieve mensen ik ben
zelf ook maar een echt mens dus
ontkurkte ik de eerste fles wijn
en deed mijn tegennatuurlijke wil
met haar, de slat, ze drong zich op

nee, riep ik nog, ik ben een man
alleen, ik ken er toch niks aan doen
dat jullie te koop werden aangeboden
ik wilde jullie slechts redden

drink ons drink ons gilden de wijven
ik kon niets anders edelachtbare
ik heb ze gegeven waarom ze vroegen
ik mijn lippen aan hun lippen gezet

en ik heb hen gedronken gedronken
al onze lippen verenigd en we waren
allemaal tevreden wij hadden niet
voor niets geleefd

de mooiste gedichten bestaan niet

mooie gedichten schrijft men als
men die fameuze laatste regel weglaat
er zijn ook mensen die ook nog dichten
die zeggen nee die eerste regel moet weg

ik persoonlijk ben het eens met allen
de eerste regel moet absoluut weg
de laatste regel moet zeker ook weg

maar daartussenin mag niks staan

als de tijd zoals de tijd tijd gebiedt
één richting kent, kan je nooit terug
naar waar je bent geweest laat staan
waar je nooit bent geweest

maar in een ruimte zonder tijd
kun je gewoon weer zonder richting
gaan terug gaan naar waar je
weer elf was en vol verwachting

het staat er helemaal vol met jou
met jou van tien en met jou van elf
maar ook van tien en twe maanden
drie weken twee dagen drie uur en een kwartier

er zijn zo velen van jou in die geheime ruimte
van de tijd dat je je zelf niet mijden kan en
je jezelf steeds tegenkomt op al die leeftijden
al die gebeurtenissen al die moeders en vaders

al die liefdes als een soort garnalencoctail
je kunt er eindelijk praten met je zelf
met het kind dat je was, niet wou zijn
geworden bent en nooit wilde worden

alles kun je er veranderen je kunt er je moeder
opvoeden die je vader er kan opvoeden zodat
je kunt er je eigen goede moeder zijn of je eigen
goede vader je eigen goede kind je lieve broertje

waar je jezelf steeds kunt ontmoeten
waar die vervloekte tijd geen rol speelt
daar ligt de eeuwigheid voor je voeten
als het strand van het dierbare Katwijk

je kunt er zandtaartjes bakken
in de zon en er tegelijkertijd
vader en zoon zijn zoon en vader
wil je meer nee ik wil niet meer

moet je luisteren er bestaat
een ruimte in de tijd
het is een beetje ver gezocht maar
wat waar is lijkt altijd te dichtbij

het is een soort huis waarin je ken woone
met een uizicht een omgeving een straat
luister als je de voordeur binnekomt beginnen
de sekonden er te tellen luister het venster

kijkt er uit op de oneindige tijd
de weilanden bestaan er in kavels van uren
de koeien grazen er de halve uren
maar beetje bij beetje minuut per minuut

de voorkamer duurt een half uur
in sekonden ben je bij het raam
en in minuten bij de tussendeur
er ligt een ruimte ter grootte van

een kwartier in de achterkamer
er is en trap naar boven maar die duurt
een half uur en geeft toegang tot
de tweede verdieping urenlang

de dagen spelen zich af rond het huis
straten verder liggen de weken te wachten
stadsdeel verder liggen de maanden
in een ander land zijn er de jaren

Het Al

heeft iemand het licht aangedaan of
is het licht uit zichzelve aangegaan
wij zien heel duidelijk in dat licht
wij zien heel duidelijk niets verlicht

en wie zien wij in dat licht
niemand zien wij in dat licht
wij zijn misschien wel niemand
Misschien zijn wij er niet

Is het licht uit zichzelf aangegaan
of heeft iemand het licht aangedaan
en wie ben ik die dat licht nu ziet
jij bent niemand: jij bent er niet

wie spreken er dan tegen ons
niet wij spreken niet tegen ons
wie is dan wij die dat niet zien?
wij zijn niemand wij zijn er niet bij

wie ben jij dan die dat ziet
ik ben niemand evenmin
ik ben er helemaal niet
en ook ik ik zie het niet

heel veel van niks in heel veel van even

geen afstand in lengte
geen toekomst in tijd
geen ruimte in engte
geen verleden in tijd

geen tijd in verleden
geen tijd in de toekomst
geen tijd in het heden
geen tijd in geen tijd

geen geboorte na dood
geen dood voor geboorte
steeds heel even leven
steeds slechts heel even

heel veel van niks
in heel veel van even
en dat bij elkaar dat
noemt men het leven