langzaam helemaal weg

de rook waait er weg
uit de schoorstenen
en langs de daken
van de huizen
in de straten
door de luchten
van zijn herinnering

de rook waait er weg
uit de hersenen van mijn vader
langs de daken in de huizen
in de straten van de luchten weg
uit zijn herinnering het was iets
met rook iets was het

de hersenen van mijn vader waaien weg
mee met de rook uit de schoorstenen
boven de daken door de luchten
van de herinnering aan mijn vader
zijn herinnering aan zijn vader zijn
zijn herinnering aan zijn vader zijn vader

weg waait mijn vader uit de schoosteen
van zijn daken door de luchten naar
de herinnering aan zijn vader van
de straten uit zijn hersenen zijn vader
weg waait de rook der herinnering
waar gaat het allemaal heen

het gaat helemaal weg zijn vader
door de schoorsteen de herinnering
de lucht in en verder boven de straten
die niemand meer weet te gaan weg
zijn ze die daar liepen op straat met
hun hersenen en die van mijn vader

je bent nog maar de vraag

je bent nog maar de vraag
of jij eigenlijk wel bestaat als

je daar zo staat een beetje apart
van de andere mensen als
wat stilletjes en lichtelijk desolaat

het is nog maar de vraag
of je niet alleen van buiten
bestaat en van binnenin
verder niet naar buiten gaat

je bent ook maar de vraag
of je wel terugspreekt
als iemand zich in je nabijheid waagt
en wat persoonlijks aan je vraagt

en als je er niet meer staat
ben je nog maar de vraag
waar je heen gaat als je
niet eens echt bestaat

ik kan zeggen wat ik wil

Ik kan zeggen
ik spreek de waarheid en
toch liegen

ik kan zeggen
ik lieg dat ik barst en
de waarheid spreken

ik kan zeggen
ik spreek de waarheid
en de waarheid spreken

ik kan zeggen
ik lieg dat ik barst en
liegen dat ik barst